και εγώ απλά ένιωσα την ανάγκη, να διαπεράσει την ψυχή σου.

Τα μάτια του ορυχείου πληρούνται
σε μια στιγμή έκστασης,
και ποτέ δεν ένιωσα τόσο ζωντανός.
και εγώ απλά ένιωσα την ανάγκη,
να διαπεράσει την ψυχή σου.
λες και η ψυχή μου στην αγάπη σας...
το σώμα σας, τη δική σας απόλαυση,
την ανάγκη μου.
Δεν εκφράζει τη λύπη του,
χωρίς να νοιάζονται για τα βλέμματα,
Έχω παραδοθεί,
γλυκιά γεύση από το μέλι, με συναρπάζει,
Όπως και αυτό δεν παραιτήθηκαν, ποτέ για τη ζωή,
Η γεύση της αγάπης,
και επιτρέψτε στον εαυτό, να αιώνια αγαπούσε

Ο ήλιος to μεσημέρι